طراحی و مدلسازی – انواع لبه های رویه – رهنمودهای پایپوش سازی
طرح زیر مناسب ترکیب بندی های متعددی از طراحی و مدلسازی مواد خام است.
بخش الف از نظر فنی مهم ترین بخش است که باید برش دقیقی در طراحی و مدلسازی داشته باشد و در قسمت های تاخورده حالت فنری داشته باشد.
برای تحقق چنین حالتی باید چندین نقطه ی محوری(ب) را به کار گرفت.
اگر کفش دارای برگه ی دراز با آستر پوست گوسفند باشد باید شکافی در آستر چرمی برگه ایجاد کرد و سپس حفره ای در انتهای آن ایجاد کرد.
آستر غالبا در انتهای این شکاف دچار پارگی می شود.
در طراحی و مدلسازی این برای جلوگیری از این پارگی در انتهای شکاف(محل مورد اشاره ی پیکان) هم لوله ی پانچ مستقر می کنند.
ایجاد چروک یا چین و شکن به روش فنی خاص خودش نیاز دارد.
اکثرا نوارهای باریکی از جنس منسوجات کشسان را در کفش به کار می گیرند.
اما می توان از روش دیگری برای طراحی و مدلسازی استفاده کرد و منسوجات کشسان روی بخش باریک و برش خورده ای نصب کرد.
بعد از تجمیع بخش مورد نظر باید نوار چسب روی طرف بالایی چسباند و منسوجات کشسان را از قسمت پایینی برداشت و نوار چسب چسباند تا تاخوردگی ها را نگه دارد و نوار چسب طرف بالا را بکشد.
اگر بخش محافظ درز پشتی دارای شکل زاویه دار باشد و به خصوص اگر چرم رویه باریک باشد گوشه های آن به آسانی لطمه می بیند.
بنابراین بهتر است که محافظ درز پشتی رو به پایین باشد.
اگر بخواهیم الگوی کاغذی را در راستای خطی تا بزنیم می توانیم وسط آن را اندکی مرطوب کنیم تا بهتر خم شود.
دشوار بتوان فهمید که چرا هنوز بسیاری از طراحان و برش دهندگان الگو در طراحی و مدلسازی بخش درونی و بیرونی را یکی می گیرند.
منظور ما در این جا منطقه ی مشترک نیست بلکه تفاوت طرح الگو در قسمت مچ پا و پشت پا است.
البته می دانیم که در این قسمت بین بخش درونی و بیرونی قالب تفاوت چشم گیری وجود دارد.
اگر برگه در قسمت داخل دارای جای اضافه ی ویژه ای نباشد خیلی تنگ از آب در می آید و در مواردی که جای خیلی کمی داشته باشد چروک طولی ایجاد می شود و قالب گیری بخش کناری دشوارتر می شود
همین نکته در مورد درز پشتی در قسمت پاشنه هم صدق می کند که باید در مقایسه با خط منحنی پشت در قسمت بالا جای بیشتری داشته باشد.
در طرح فوق، قسمت هاشورزده ی برگه نشان می دهد که در این قسمت به طور تقریبی چقدر جای اضافه لازم است.
در قسمت پاشنه نیز خط چین به قسمت درونی الگو اشاره دارد.
آغاز و پایان درزهای موکاسین را باید بخیه دوزی کرد. این کار را به طور معمول با دست انجام می دهند.
اگر موکاسین دارای بخش پشتی نوع دربی باشد این بخیه دوزی می تواند جای بخیه دوزی درز پشتی را بگیرد. بخش دستک را هم باید سوراخ کاری کرد تا بخیه دوزی حالت تزیینی پیدا کند.
در صندل های بدون آستر که تسمه ی پاشنه را به برگه می دوزند قسمت داخلی طراحی و مدلسازی آن چندان خوش نما نمی شود چون کرسی دوخت در تسمه ی پاشنه شل می شود و بیرون می زند.
بهتر است برگه در این قسمت آستر داشته باشد تا در قسمت داخلی سطح نرمی در اختیار باشد.
پیکان بخش آستر را نشان می دهد.
برگرفته از کتاب: Tips For Shoe Production
Volume 1: Design (2nd Edition)
نویسنده: A.Wilhelm
